Jullie kennen mij als Cynthia van de warming-up bij Strong Viking. Ik ben een echte Beuningse (plaatsje Beuningen, te Gelderland) met een grote liefde voor sport. Ik heb echter niet mijn hele leven in de sport gewerkt. Ik ben begonnen als porselein technieker, ik maakte kronen voor tanden. In die tijd ging het minder goed met me en ben ik uiteindelijk met een depressie thuis komen te zitten. Ik vroeg mezelf af waar ik nu echt blij van werd en wat mijn passie was. Al snel kwam ik uit bij sport, sport maakte mij altijd gelukkig. Ik heb me laten omscholen en heb een opleiding tot aerobic instructrice gevolgd, waarna ik zeven jaar bij een sportcentrum heb gewerkt. Daarna heb ik nog elf jaar bij Vivelli Healthclub gewerkt. Met het leven in de sport en het motiveren van mensen was ik weer helemaal gelukkig. In die tijd werd ik door Jan (CEO/Founder van Strong Viking) gevraagd om de warming-up van Strong Viking te doen. Zoals hij zelf heeft gezegd: ‘Er is er maar een die de mensen zo kan opjutten, dat is Cynthia!’

Inmiddels is dat alweer een hele tijd geleden, tijdens de Water Edition Nijmegen in 2014 gaf ik mijn allereerste Strong Viking warming-up. Eigenlijk zou ik die editie zelf meelopen, daar was ik voor aan het trainen. Tijdens het trainen liep ik een polsblessure op, toch bleef ik voorzichtig doortrainen. Zelfs op vakantie bleef ik trainen, maar aan het einde van de vakantie kreeg ik weer last van mijn pols. Ik kon dus definitief echt niet meelopen met de Water Edition. Een warming-up geven kon daarentegen wel gewoon. Na die editie in 2014 is het niet meer gestopt en vanaf dat moment verzorg ik voor alle edities in Nederland en België de warming-up.

In al die jaren heb ik maar één keer een editie dag gemist. Dat was een zondag van de Water Edition in Nijmegen. Op zaterdag had ik al heel erg last van mijn buik, maar ben toch doorgegaan met het geven van alle warming-ups die dag. Aan het einde van de dag was ik er nog van overtuigd dat ik ook de zondag gewoon zou doorzetten. Maar die avond werd de pijn zo erg, dat ik op zaterdagavond toch af moest bellen… Het bleek geen aanstellerij, ik had een blindedarmontsteking en ben diezelfde zondag nog geopereerd. Gelukkig is het bij deze editie gebleven en kon ik er verder iedere editie gewoon bij zijn.

Ja! Er is heel veel veranderd sinds de eerste editie. In het begin vonden mensen mij volgens mij heel erg vreemd met al mijn geschreeuw. Ik zag ze vaak vreemd kijken en volgens mij dachten ze: ‘wat is dat voor een ding?’ Ze waren vaak mannen gewend voor hun warming-up, maar toen stond ik daar ineens. Door gewoon lekker mezelf te blijven hebben ze me denk ik toch wel geaccepteerd. Iedereen weet dat ik een beetje druk en gek ben, zo ben ik gewoon..

De startgroepen zijn nu veel groter, drukker en gezelliger. De warming-up was op het begin erg lang en ik deed gewoon mijn ingestudeerde ding. Nu kijk ik naar de mensen in de startgroepen en probeer ik aan te voelen waar de energie van elke groep zit.

Inmiddels word ik ook veel herkend, op de Strong Viking evenementen zelf. Maar ook daarbuiten in het dagelijks leven krijg ik regelmatig een ‘Hé, jij bent dé Cynthia’ naar mijn hoofd geslingerd. Altijd leuk om die enthousiaste reacties te krijgen.

Het enthousiasme van de mensen in het startvak maakt écht mijn warming-up. Ik heb een aantal standaard oefeningen waarvan ik vind dat ze in de warming-up horen, verder improviseer ik op basis van de mensen in het startvak. Ik voel de energie van de deelnemers en ga er helemaal in op. Het maakt niet uit of er een klein of een groot startvak is, iedereen moet even enthousiast aan de run beginnen. Soms balen de mensen in een klein startvak, niet omdat het startvak klein is, maar omdat ik dan tussen de mensen in ga staan en er echt geen ontkomen meer aan is.

Niet nadenken, gewoon doen! Ik kijk niet van tevoren hoeveel warming-ups er die dag op de planning staan, zo houd ik mijn energie tot het allerlaatste startvak. Verder zorg ik voor een stevig ontbijt met havermout en tussendoor eet ik kleine beetjes brood. Het belangrijkste is water drinken, heel veel water, liters water gaan erdoorheen tijdens een Strong Viking dag. Tussen de startvakken door trek ik dan ook heel veel sprintjes naar het toilet.

Van de mensen en de sfeer tijdens zo’n dag. Als ik weer een startvak vol zie lopen met enthousiaste mensen die ik nog meer mag opzwepen, dan leef ik helemaal op. De totale sfeer op z’n dag is echt geweldig. Zonder jullie zou ik het niet de hele dag volhouden (slijm slijm).

Ik heb altijd al gesport, vanaf dat ik zes jaar was. Ik heb het nooit bij één sport gehouden, ik heb echt van alles gedaan. Majorette, badminton, american football, cheerleader en fitness daarnaast ook al vanaf mijn 17de. Ik kon gewoon nooit kiezen en ik vond alles leuk om te doen. Maar vooral het motiveren van mensen vind ik fantastisch en zo ben ik uiteindelijk dan ook bij Strong Viking uitgekomen.

Ik durf het bijna niet te zeggen, maar dat is er slechts één. Toen was het nog de Colour obstacle run in Nijmegen. Maar ik heb natuurlijk een goed excuus, ik sta namelijk altijd voor jullie klaar tijdens de warming-up. Ook al denken jullie dat mijn energie nooit opraakt, na veertig warming-ups in een weekend heb ik ook geen energie meer om nog een hele Strong Viking te overwinnen.

Het ultieme Strong Viking gevoel is toch wel de allereerste Mud Edition van het nieuwe seizoen. Dan ben ik altijd weer een beetje zenuwachtig. Het blijft toch elk jaar weer spannend zo’n nieuw seizoen vol met edities. Na de winter voelt het toch altijd weer een beetje als een nieuwe start. Tot de eerste dreunen van de warming-up klinken blijf ik mijn zenuwen voelen, maar daarna ga ik er weer helemaal voor en zijn alle zenuwen weer verdwenen.

Dat gebeurt eigenlijk elk jaar weer tijdens die eerste Mud Edition. Mijn stem moet dan denk ik toch steeds weer wennen aan mijn geschreeuw twee dagen achter elkaar. Stiekem ga ik er denk ik ook altijd net iets te enthousiast weer tegenaan. Dit jaar was het helemaal feest, niet alleen mijn stem had eronder te lijden. Begin dit jaar hebben we een nieuwe hakka geïntroduceerd, waardoor ik ’s avonds thuis zat met mega blauwe plekken op mijn benen, die had ik er gewoon zelf opgeslagen.

Er zijn een aantal momenten die me echt zijn bijgebleven. Het eerste moment is de allereerste finish van Pim Brouwers in 2016. Pim heeft een lichamelijke beperking: cerebrale parese, ook wel spasme en zit in een rolstoel. Toch is het hem met zijn buddies gelukt om een Strong Viking te finishen. Het moment dat hij de Walhalla Steps beklom sprongen de tranen echt in mijn ogen, het was een super emotioneel moment. Wat we op dat moment nog niet wisten is dat er voor Pim nog vele Strong Viking Editions zouden volgen, met zelfs een Iron Viking als kers op de taart.

Het andere moment dat ik nooit zal vergeten is het moment dat Jan Reijs (mijn baas en founder van Strong Viking) zijn eerste Iron Viking finishte. Zijn familie stond bovenop de Wahalla Steps te wachten, ook dit was een supermooi en emotioneel moment.

Tot slot, wellicht niet zo groot voor anderen maar wel een heel mooi persoonlijk moment voor mij, was toen voor het eerst om mijn handtekening werd gevraagd. Twee vrouwen wilden dolgraag mijn handtekening op hun arm. Helemaal gek, maar supergaaf. Toen besefte ik me echt wat ik bij mensen losmaak met mijn hysterische warming-ups. Maar sorry, zo ben ik gewoon.

JAZEKER! Ook in 2020 sta ik weer voor jullie klaar tijdens alle evenementen in Nederland en België! Ik ben er alweer helemaal klaar voor, jullie ook?



OORAH!

Cynthia